Το εγχώριο μέτωπο της Αμερικής στον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε τους τρόμους και τις σκοτεινές στιγμές του. Αλλά οι Αμερικανοί συνέχισαν ούτως ή άλλως. Αυτό είναι το ειδικό μας θέμα Μυστήρια και χάος του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου είναι όλα σχετικά.
Του Jim Kushlan
Έχετε πει ποτέ μια ιστορία που σας φαίνεται ξεκαρδιστική ή εκπληκτική, μόνο και μόνο για να δείτε το κοινό σας να σας κοιτάζει ανέκφραστο, ανέκφραστο, εντελώς ασυγκίνητο; Ίσως κοκκίνισες λίγο, μουρμούρισες «Υποθέτω ότι έπρεπε να είσαι εκεί…» και προχώρησες.
Μερικές φορές, όταν βυθιζόμαστε στην ιστορία και βυθιζόμαστε σε μια περασμένη εποχή, είμαστε αυτοί που μένουμε κενοί, ανέκφραστοι και εντελώς ασυγκίνητοι, επειδή δεν «καταλαβαίνουμε» πλήρως την κουλτούρα και τους ανθρώπους του παρελθόντος. Αντιμετώπισα αυτό το πρόβλημα πριν από χρόνια ενώ δούλευα για ένα περιοδικό για τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Απλώς δεν είχα το πιο χιούμορ στα μέσα του 19ου αιώνα.
Κοιτάζοντας τα δημοφιλή περιοδικά της εποχής, θα συναντούσα ένα καρτούν ή ίσως ένα αστείο. Παρόλο που είχα στριμώξει το κεφάλι μου με ορολογία εποχής και εκφράσεις και ατελείωτες πληροφορίες για την εποχή, δεν είδα ποτέ κάτι πολύ διασκεδαστικό σε αυτές τις βικτοριανές απόπειρες χιούμορ. Απλώς δεν συμμερίζομαι το πολιτιστικό πλαίσιο του 19ου αιώνα.
Δουλεύοντας με υλικό του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου, το συναντώ πολύ λιγότερο. Εγώ κάνω λάβετε τα αστεία και τις πολιτιστικές αναφορές. Τελικά, η μαμά και ο μπαμπάς μου ήταν άνθρωποι του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι άνθρωποι τότε κοιτάζονταν, ντύνονταν και μιλούσαν όπως εμείς (τουλάχιστον πολύ περισσότερο από ό,τι έκαναν οι άνθρωποι του 1800). Ακόμα κι έτσι, υπάρχουν πράγματα που δεν συναντάμε στην αρχή, αποχρώσεις που δεν καταλαβαίνουμε χωρίς πολλή έρευνα, επειδή δεν ήμασταν εκεί στη μέση εκείνων των ταραγμένων εποχών και των γεγονότων που άλλαξαν τη ζωή.
Συγκεντρώνοντας αυτό το ειδικό τεύχος-Μυστήρια και χάος του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου—με πήρε πολύ δρόμο για να κατανοήσω μια ανείπωτη αλλά σημαντική και πάντα παρούσα πραγματικότητα του αμερικανικού μετώπου του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου: τον φόβο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η γενιά του Β ‚Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τυχερή, γενναία, εργατική, έτοιμη να κάνει θυσίες. Αλλά κάτω από όλα, κάθε μέρα, ήταν ο φόβος.
Υπήρχε φόβος ότι τα αγαπημένα πρόσωπα που υπηρετούσαν στο εξωτερικό μπορεί να μην επέστρεφαν ή να επέστρεφαν σπασμένα ή για πάντα αλλαγμένα. Υπήρχε φόβος ότι οι εχθροί του Άξονα θα μπορούσαν να επιτεθούν στο έδαφος των ΗΠΑ μέσω αεροπορικών επιδρομών, υποβρυχίων, εισβολής στο έδαφος ή μυστικών πρακτόρων και σαμποτέρ. Η κυβέρνηση ενίσχυσε αυτόν τον φόβο, απαιτώντας από τους πολίτες να μαυρίζουν τα παράθυρά τους τη νύχτα, έτσι ώστε τα εχθρικά αεροσκάφη να μην μπορούν να ανιχνεύσουν πόλεις των ΗΠΑ. Την ημέρα, εκπαιδευμένοι πολιτικοί παρατηρητές αεροπλάνων σε όλες τις Πολιτείες σάρωναν τους ουρανούς, εντοπίζοντας κάθε αεροπλάνο από τη σιλουέτα του, ώστε να μπορούν να αναφέρουν οποιαδήποτε εισβολή του εχθρού. Εν τω μεταξύ, κυβερνητικές αφίσες προειδοποιούσαν ότι ήταν κατάσκοποι παντού.
Ο φόβος στο σπίτι ενέπνευσε μεγάλες προσπάθειες και θυσίες. Ενέπνευσε επίσης άσχημα πράγματα, όπως τον εγκλεισμό Ιαπώνων, Γερμανών και Ιταλών Αμερικανών. Και καλώς ή κακώς, θα διαμόρφωσε την εσωτερική και διεθνή πολιτική των ΗΠΑ στον ένα ή τον άλλο βαθμό για δεκαετίες.
Αυτό το ειδικό θέμα είναι ένα δείγμα πραγμάτων που κράτησαν τους Αμερικανούς του Β ‚Παγκοσμίου Πολέμου στην άκρη. Δεν είναι σε καμία περίπτωση εξαντλητική. Αλλά νομίζω ότι παρέχει σημαντικό πλαίσιο για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα και να συνδεθούμε με τους ανθρώπους του εσωτερικού μετώπου του Β ‚Παγκοσμίου Πολέμου. Βοήθησαν να πολεμήσουν και να κερδίσουν τον πόλεμο μέσω της βιομηχανικής παραγωγής, του εθελοντισμού, της οικονομικής υποστήριξης και των θυσιών τους—και μέσω της προσευχής και της υποστήριξής τους στο στρατιωτικό προσωπικό στο εξωτερικό. Γνωρίζοντας ότι τα έκαναν όλα αυτά με τον φόβο να ροκανίζει αμείλικτα τις ψυχές τους με κάνει να τους θαυμάζω ακόμη περισσότερο.
Jim Kushlan είναι ο εκδότης του Αμερική στον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο περιοδικό.
